Prakash Shenoy's Diary

"मेट्रो" चौकात कोपऱ्यावरच असलेले "कयानी" हे "इराणी हॉटेल"  तिथे मिळणाऱ्या "ब्रून मस्का आणि सामोसे या साठी प्रसिद्ध आहेच पण इथे मिळणारा "इराणी स्पेशल" चहा जिभेवर खूपवेळ चव ठेऊन जातो. त्या हॉटेल च्या बरोबर समोरच्या वाडीत धोबी तलाव लेन मध्ये असलेली ख्रिश्चन वस्ती पण लक्ष वेधून घेते. आणि पुढची "हमाल वाडी" म्हणजे इथली 100 टक्के मराठी वस्ती. या परिसरात मला आठवते त्या नुसार 3 इराणी कॅफे होती. इराणी हॉटेल म्हणजे आताच्या "कॅफे कॉफी डे" सारखी म्हणजे 1 कॉफी घ्या आणि कितीही वेळ बसा. थोडं पुढे आल की "प्रिन्सेस स्ट्रीट" चा चौक लागतो. असे म्हणतात की इथे "इंग्लंड ची प्रिन्सेस" रहायची म्हणून हे नाव पडले. ते खरेही असेल कारण मी मुंबईत आलो त्या वेळी बघितले होते की या चौका पासून म्हणजे आताचा (jss road) "जगन्नाथ शंकर रोड" पाण्याने धुवून काढत असत.   इथेच कोपऱ्यावर असलेल्या "आल्फ्रेड बिल्डिंग" मध्ये "पारशी डेअरी" होती. तिथे मिळणारे दुधाचे उत्तम प्रकार आणि केक खाल्ले नाहीत असा या परिसरात कोणीही नस...

दादर चौपाटीला अरबी समुद्राच्या बरोबर सरळ रेषेत उभे राहिलो की मुंबई महापालिकेचे प्रसिद्ध दिवंगत इंजिनीअर नानासाहेब मोडक यांचा 'उद्यम' बंगला नजरेस पडतो. बंगल्याच्या समोर सेनापती बापट यांचा पुतळा आणि पुतळ्याच्या डाव्या बाजूने डोळे झाकून चालायला लागलात तरी तुमचे पाऊल थेट 'एलओबी'मध्येच पडेल. म्हणजेच 'लाइट ऑफ भारत'. शिवाजी पार्क परिसरातील शेवटचे इराणी हॉटेल. हॉटेल छोटेखानी. सकाळ, दुपार, संध्याकाळ कोणत्याही वेळेत गेलात तरी हाऊसफुल्ल. एरवी वातानुकूलित हॉटेलशिवाय न करमणाऱ्या मुंबईकरांना ४० अंश सेल्सिअस उन्हाच्या तडाख्यातही गरगर फिरणाऱ्या पंख्यांच्या इराणी हॉटेलात जाण्यात मात्र भारी उत्साह असतो. त्याचं कारण अर्थातच खिमापाव, ऑम्लेट पाव, ब्रुनमस्का, बनमस्का आणि सदाबहार पानीकम चाय... जगाच्या कुठल्याही कोपऱ्यात गेलात तरी इराणी हॉटेलची मजा काही औरच असते. मुंबईतील वाढत्या लोकसंख्येच्या तुलनेत ही हॉटेल आता टीचभर वाटतात. मात्र सच्च्या खवय्यांचे पहिले पाऊल इराणी हॉटेलातच पडते. सर्वच इराणी हॉटेलांचा इतिहास मोठा रंजक आणि हजारो आठवणींनी गुंफलेला आहे. 'एलओबी' ही त्यापैकीच एक. ...

आजची हिंदी चित्रपट सृष्टी माझी नाही. बरं झालं आम्ही दादरच्या कॅफे स्विमिंगपुलवर गाणी ऐकत, चहा पीत, सिगरेट ओढत सिनेमावर चर्चा करत होतो, तेव्हा चित्रपट सृष्टीत आज साचलेल्या चिखलाचा मागमूसही नव्हता. एकमेकांवरची गलिच्छ चिखलफेकही नव्हती. आमच्या वेळेला एक म्हण होती, माकडाच्या हातात कोलीत. आता ती म्हण बदलली आहे, आता माकडांच्या हातात चॅनेल अशी नवीन म्हण अस्तित्वात आलेली आहे. त्या काळात फिल्मी माणसांना शिखंडी बनवून राजकीय अर्जुन शरसंधान करत नव्हते. धार्मिक आणि राजकिय स्तरावर ती चित्रपट सृष्टी दुभंगलेली नव्हती. सिनेमातल्या माणसांच्या पोटी जन्माला आलेली मुलं आणि बाहेरून चित्रपट सृष्टीत आलेले कलाकार मंडळी असा वर्ण वर्चस्वाचा खेळ नव्हता. न कुणीतरी परदेशात बसलेला डॉन कठपुतली प्रमाणे नट नट्या आपल्या तालावर नाचवत होता. ना एकमेकांच्या करिअर संपवण्याच्या वल्गना होत किंवा सुपारी दिली जाई.  ती आमची चित्रपट सृष्टी नंदनवन नव्हती. आदर्शवतही नव्हती. पण इतकी किडलेली कधीच नव्हती. त्यावेळी अर्थात बरीच मंडळी चित्रपट सृष्टीत सामान्य कुटुंबातून येत. आणि कष्टाने, आपल्या गुणवत्तेने मोठे होत. मग तो अशोक कुमार असो,...

दादर परिसरात तेव्हा मोडक इंजिनीयर यांचा बंगला प्रसिद्ध होता. हे मोडक इंजिनीयर नेमके कोण होते, त्यांचं काम, याबदद्ल आजच्या पिढीला माहिती असणं कठीणच आहे. पण आजची मुंबई या एका माणसामुळे पाणी पिऊ शकते एवढं एक वाक्य सांगितलं तरी मोडक या माणसाच्या कर्तृत्वाची पुरेशी कल्पना येईल. जवळपास रोज संध्याकाळी शिवाजी पार्कला जाताना मी ‘उद्यम’ नावाच्या एका बंगल्यावरून जातो. माझ्या लहानपणापासून तो बंगला आमच्या शिवाजी पार्कमधे मोडक इंजिनीयरचा बंगला म्हणून प्रसिद्ध आहे. लहानपणी कोण हे मोडक इंजिनीयर हा प्रश्न मनात यायचा. माझ्या वडिलांनी ह्य प्रश्नाचं उत्तर मला एका वाक्यात दिलं होतं, ‘‘अरे तू रोज वैतरणाचं पाणी पितोस ना, ते ह्यंच्यामुळे.’’ त्या वेळी वैतरणा हा मुंबईपासून साधारण पाऊणशे मैलावर एक तलाव आहे. तिथे धरण आहे आणि त्या धरणाचं पाणी मुंबईत येतं एव्हढंच नागरिकशास्त्र किंवा भूगोलाच्या पुस्तकातून मला कळलं होतं. इंजिनीयर व्हायचं बीज माझ्या मनात रुजलं ते मोडकांच्या कानावर पडत असलेल्या नावामुळे! अर्थात म्हणून मी सिव्हिल इंजिनीयरच झालो हे म्हणणं तितकंसं बरोबर नाही. दोन दिवस इलेक्ट्रिकल इंजिनीयरिंगला बसल्यावर मल...

One devout man’s vendetta on an education lost has been bringing literature to the Rabat medina for decades. Rabat, Morocco - Sprawled on a rug, under the shade of a street-side tree, Mohammed Aziz began taking his revenge by re-reading one of the nine books he owned. Orphaned at the age of six, Aziz attempted to fish as a means to afford his dream of graduating high school. At 15, Aziz awoke to the reality that he would not be able to finish his education—the textbooks were too expensive. Angry and without a diploma Aziz’s more than half-century career as a bookseller began. “This is how I take my revenge on my childhood, my situation, my poverty,” Aziz told Morocco World News, disturbing a precarious tower of outdated magazines by waving at his shop. After more than 43 years in the same spot, Aziz is the oldest bookseller in Rabat’s medina (old city). The sight of him reading by the door frame of his five-by-five-foot bookshop is a landmark of Mohammed V Avenue, which runs through t...

  India, the birthplace of Buddhism, witnessed a remarkable transformation over the course of centuries, leading to the gradual decline and near disappearance of this influential faith. This evolution was shaped by a complex interplay of historical, sociopolitical, and cultural factors, ultimately reshaping the religious landscape of the region. The journey of Buddhism in India began with a profound shift in royal patronage. Initially, Buddhism thrived under the auspices of the Mauryan Empire, particularly during Emperor Ashoka's reign. Ashoka's fervent promotion of Buddhism within India and beyond propelled its expansion. However, as the Mauryan Empire crumbled, a void emerged, and subsequent empires like the Sunga and the Gupta chose to extend their support to Brahmanism, the precursor to Hinduism. This shift in imperial patronage dealt a significant blow to Buddhism's growth. The resurgence of Brahmanism during this period was fueled by the influential Hindu philosopher ...

History Long ago when India was still under foreign rule, Indian social system was at all time low with its treacherous caste system. The caste system of Hindus made sure that only a minor privileged class receives all the education and riches of the business with a high level in society. While large masses of people known as backward classes have to spend their life serving these people with no education and poor earnings. This was such a cruel reality that it still exists in mind of these people today. The question is why such a large number of people remained silent through thousands of years and had no struggle at all against this injustice. Isn’t it their fault that they had not revolted against such people? The question remains unanswered. In fact today no one has daring to ask this question. He likely to be hurt by people whose interest lies in the politics of the caste system. Real Story Once an American friend of mine asked me a question. All over the world people are figh...