भगवद्गीता - अध्याय 1: अर्जुनविषादयोग - श्लोक 13

ततः शङ्खाश्च भेर्यश्च पणवानकगोमुखाः ।

सहसैवाभ्यहन्यन्त स शब्दस्तुमुलोऽभवत् ॥१३॥

शब्दार्थ

तत: - त्यानंतर

शङ्खा:- शंख

च-सुद्धा

भेर्य:-मोठे नगारे, भेरी

च-आणि

पणव-आनक-लहान ढोल आणि तुताऱ्या

गो-मुखा:- रणशिंग

सहसा-अचानकपणे

एव-खचितच

अभ्यहन्यन्त-एकाच वेळी वाजू लागली

स:- तो

शब्द:- (एकत्रित झालेला) आवाज

तुमुल:- भयंकर

अभवत्-झाला


अर्थ

त्यानंतर शंख, ढोल, भेरी, नगारे, तुताऱ्या आणि रणशिंगे एकदम वाजू लागली आणि त्यांचा एकत्रित आवाज अत्यंत भयंकर होता.

Comments

Popular posts from this blog

In the Sargasso Sea by Thomas Allibone Janvier (दर्जा : ****)

Indian Postal Stamp - Surakshit Jayen Prashikshit Jayen

बाराला दहा कमी - पद्मजा फाटक, माधव नेरूरकर (दर्जा ****)